Çarşı kapalının ortasında sıralanan bir grup değildir
Çarşı
bir ruhtur
Çarşı, new york’da metro trenine yazılmış siyah beyaz bir
grafitidir
Prag’da duvara yazılmış bir yazıdır
Erzincan’da bir dağın
yamacına yazılmış sevgidir
Galatasaray lisesi duvarına yazılmış “Çarşı ulan”
işaretidir
Zonguldak’ta maden göçüğünden çıkarıldığında ilk nefesle sorulan
“maç kaç kaç?” sorusundadır
Ezik civcivler’in yalakalıklarına “tek adam,
atam” diyen zekadır
Ceza’sı gereği boş kalmış tribünlere “ruhumuz yeter”
yazan yüreklerdir
Kaşınanı tesislerinde ziyaret eden yada ellerine
verdikleri “cobarde gallina ortega (korkak tavuk ortega)” pankartıyla maymun
edenlerdir
“Erkek adam renkli takım tutmaz” deyip alemi dut yemiş bülbüle
çevirenlerdir
“Işıklar söndüğü zaman tüm fenerliler güzeldir” pankartıyla
herkesi güldürenlerdir
Omuz omuza zıplayıp “beşiktaşım benim biricik
sevgilim” diye gözünde yaş gırtlağını yırtan solcusudur sağcısıdır hacısıdır
müslümanıdır ermenisidir
“Siyah Beyaz Ölüm Yaşam” diyen felsefedir